Διαδικτυακή Πύλη Συνεργασίας Για Τα Δάση

Η μακρόχρονη ανθρώπινη επέμβαση στην ελληνική φύση είναι φανερή στη μορφή και κατανομή της βλάστησης. Παρά το γεγονός αυτό η περισσότερο ή λιγότερο φυσική βλάστηση που εμφανίζεται στην Ελλάδα σήμερα παρουσιάζει μοναδική ποικιλία για την ευρωπαϊκή ήπειρο και τη Μεσόγειο. Αντίστοιχα πλούσια και σημαντική είναι η ελληνική χλωρίδα, η οποία περιλαμβάνει στοιχεία από την Ευρώπη, την Ασία και τη Μεσόγειο και παρουσιάζει υψηλά ποσοστά ενδημισμού. Η ταξινόμηση της δασικής βλάστησης ακολουθεί εδώ και δεκαετίες το μοντέλο της κατακόρυφης διάρθρωσης σε ζώνες, οι οποίες αντιστοιχούν σε ζώνες βιοκλίματος. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 92/43, αναγνωρίστηκαν και περιγράφηκαν οι σημαντικότεροι τύποι βλάστησης ως τύποι οικοτόπων. Οι ζώνες δασικής βλάστησης είναι: α) Η ευμεσογειακή με φυτοκοινότητες κατά το πλείστο αειθαλείς, προσαρμοσμένες στο έντονο μεσογειακό κλίμα. Η ευμεσογειακή ζώνη έχει μέχρι σήμερα υποστεί τη μεγαλύτερη διατάραξη και υποβάθμιση. β) Η παραμεσογειακή, η οποία εμφανίζεται ηπειρωτικότερα της προηγούμενης, στη λοφώδη – υποορεινή περιοχή και τη συνθέτουν θερμόφιλα φυλλοβόλα είδη με κυρίαρχες τις δρύες. γ) Η ζώνη οξιάς - ελάτης που καταλαμβάνει τον ορεινό χώρο, με επικράτηση των ελατοδασών στη νότια Ελλάδα, ενώ στη βόρεια επικρατούν δάση οξιάς – υβριδογενούς ελάτης. δ) Η ζώνη ψυχρόβιων κωνοφόρων που εμφανίζεται σε υψηλά όρη της βόρειας Ελλάδας με τη σποραδική εξάπλωση ψυχρόβιων ευρασιατικών ειδών. Στις παραπάνω προστίθεται η ανωδασική ζώνη βλάστησης που εμφανίζεται πάνω από τα δασοόρια και τα δεντροόρια των υψηλών βουνών της Ελλάδας. Επιπρόσθετα, αζωνική βλάστηση από υγρόφιλαείδη, τα οποία δεν εξαρτώνται από τις κλιματικές συνθήκες, εμφανίζεται σε σταθμούς που παρουσιάζουν ακραίες συνθήκες υγρασίας, όπως ρέματα, ποτάμια και λίμνες.

Gene flow and hybridization are pervasive in nature, and can lead to different evolutionary outcomes. They can either accelerate divergence and promote speciation or reverse differentiation. The process of divergence and speciation are strongly influenced by both neutral and selective forces. Disentangling the interplay between these processes in natural systems is important for understanding the general importance of interspecific gene flow in generating novel biodiversity in plants. This thesis first examines the importance of introgressive hybridization in the evolution of the genus Pinus as a whole, and then focusing on specific pine species, investigates the role of geographical, environmental and demographical factors in driving divergence and adaptation.